Corina Corvers: schilderen vanuit het hart

"Ik zou graag meer liefde toveren"

Corina Corvers: De Toverwens

 

door Margaretha Coornstra

ELBURG/ELIM - Nee, Corina Corvers weet echt niet bij welke stijl ze haar schilderijen moet onderbrengen. Surrealisme? Een toefje symbolisch mysticisme, een zweempje Neue Sachlichkeit..? Ze haalt haar schouders op. “Voor mij is het etiket ondergeschikt aan de boodschap.”

Als tiener al besloot Corina om kunstenaar te worden. Toch duurde het nog vijftien jaar voor ze fulltime ging schilderen. Pas na het overlijden van drie gezinsleden binnen enkele jaren zegde ze haar ‘gewone’ baan op. “Opeens besefte ik dat het leven kort kan zijn, en dat ik later geen spijt wilde hebben van verkeerde beslissingen.”
Niet dat het meteen vanzelf ging. “Ik moest door een diep dal. Maar nu ik daar doorheen ben, merk ik dat ik steeds beter weet wat en hoe ik wil schilderen.”

Weerloos
Corina en partner Jack wonen in het Drentse dorpje Elim, in een afgelegen, piepklein turfstekershuisje met een grote verwilderingstuin. Geiten, konijnen en vele katten hebben hier een veilig thuis gevonden. De relatie tussen mens en dier is dan ook een rode draad in Corina’s werk.
“Sinds het verlies van mijn broer en zus ben ik de wereld bewuster gaan zien, intenser. Lucebert zegt: "Alles van waarde is weerloos." Het is mijn missie om diegenen van waarde minder weerloos te maken. En de meest weerlozen, dat zijn vaak dieren. Ik wil hun wereld een beetje mooier maken.”

Idool
Diepe bewondering koestert Corina voor kunstenaars ‘die vanuit het hart werken’: William Turner, Vincent van Gogh. Toch is haar grootste idool de minder beroemde Zweed Carl Larsson (1853-1919). Dankzij hem was de onderwerpkeuze ook eenvoudig: “Larsson schilderde gewoon zijn huiselijke omgeving en zijn dierbaren. Dus dacht ik: nou, dan schilder ik ook maar míjn dierbaren. En ja, dat waren meestal dieren.”

Symboliek
Dat Corina Corvers geen boodschap heeft aan terminologie, laat onverlet dat symboliek een prominente rol in haar werk speelt. Een sprekend voorbeeld hiervan is A Tribute to All Horses (2008).

Corina Corvers, A Tribute to All Horses

”Het paard in A Tribute to All Horses herdenkt alle paarden," licht ze toe. "De roos staat symbool voor de paarden die niet meer hier op aarde zijn. En het lantaarntje brandt voor de paarden die in duisternis moeten leven...” Daaronder vallen voor Corina in principe alle paarden die ‘in dienst staan’ van de mens: “Veel paarden worden op zeer jonge leeftijd bij hun moeder weggehaald. En ze worden vaak doorverkocht, zodat ze telkens afscheid moeten nemen van de groep waarin ze leefden. Dat zie ik als geestelijk lijden: nooit weten waar je aan toe bent. Hier brandt het kaarsje in het lantaarntje voor.”

Corina beschouwt A Tribute to All Horses één van haar beste werken. “Omdat ik hiermee heb uitgevonden hoe ik het beste een diersoort tot zijn recht kan laten komen. Wat ik over paarden wilde zeggen, heb ik gezegd in dit schilderij.”

Portretten
De laatste jaren krijgt Corina Corvers regelmatig portretopdrachten. Een onderdeel dat veel collega’s als een corvee ervaren, omdat ze zich beknot voelen in hun expressie.
Zo niet Corina: “In elk schilderij zitten emoties van mezelf. Ook in portretten. Ik vind het juist een uitdaging om iemand op doek te presenteren zoals diegene in mijn beleving is.”
Ook in portretten verwerkt ze symboliek, zoals bij het zelfportret De Toverwens. Corina: ‘Ik zou graag meer liefde in de wereld toveren. Liefde is de primaire kracht, waaruit vanzelf de vrede voortkomt. Daarom wordt hier het hart met meer ‘geweld’ tevoorschijn getoverd dan de duif.”

Corina Corvers exposeerde alweer drie zomers achtereen op kasteel Zwaluwenburg bij Elburg. Haar werk hangt in de barokke Pauwenkamer en is te zien tot 11 september 2010.