’t HARDE - Het eerste wat
opvalt zijn de vele crucifixen en heiligenbeelden die huize De Boer bevolken. Maria,
Antonius van Padua, Teresa van Avila... Nostalgische gipsgietsels, indertijd
zorgzaam gepolychromeerd, nu extra aandoenlijk door afbladderende verf en
ontbrekende scherfjes.
Nee, Elt de Boer is niet
katholiek. “Die heiligenbeeldjes zijn een soort vervanging van de houten beelden uit de
Middeleeuwen, waarvan ik helemaal wég ben. Maar die zijn niet te betalen. Dus
begonnen we tijdens valanties gipsen kopieën te verzamelen.”
Ook zijn eigen werk verraadt
een spirituele inslag, al wijdt hij daar weinig woorden aan. Verschillende
groeivormen, zoals cactussen en varianten op de obligate graanaatappel, lijken ontleend
aan de antroposofische visie. Een serie gestileerde bootjes herinnert aan
liturgische kunst uit de IKOR-sfeer in de jaren ‘60 en ’70. En de talloze vierkante ‘huisjes’ en
pyramides, die onder zijn handen zelfs geleidelijk naar engelen evolueerden, belijden
woordenloos zijn fascinatie voor de oudheid en vroege middeleeuwen.
Huisjes
De gestileerde huisjes vormen
een ‘levensloopserie’, licht De Boer toe: “Ik heb daarin alle materialen
verzameld waarmee ik gewerkt heb: hout, lood, natuursteen...”
Opvallend zijn de simpele
vormen in gedekte tinten blauw, mauve en oker. Wat aanvankelijk mat glazuur
lijkt, blijkt eveneens klei met pigment te zijn. Ook de huisjes zelf zijn
grotendeels opgetrokken uit klei, al jaren zijn favoriete materiaal. “De
kneedbaarheid spreekt me aan. Er is geen weerstand in klei. Al heeft ze wel
eigen wetten, je kunt niet alles.”
Het modelleren met klei staat lijnrecht tegenover het steenhouwen met hamer en beitel. “Al heeft dat óók wel iets, hoor,” vindt Elt de Boer. Tijdens zijn opleiding bivakkeerde hij met medestudenten ooit een week in Carrara, vlakbij de beroemde marmergroeve. “We hebben daar onze tenten opgezet, een wc gegraven en zijn stukken marmer gaan zoeken om daar iets uit te hakken. Er was een beekje dat een yoghurt-achtige structuur had gekregen van alle marmerpoeder in het water. En aan het einde van de middag liepen we dan langs al die werkplaatsjes... Een fantastische ervaring.”
Het modelleren met klei staat lijnrecht tegenover het steenhouwen met hamer en beitel. “Al heeft dat óók wel iets, hoor,” vindt Elt de Boer. Tijdens zijn opleiding bivakkeerde hij met medestudenten ooit een week in Carrara, vlakbij de beroemde marmergroeve. “We hebben daar onze tenten opgezet, een wc gegraven en zijn stukken marmer gaan zoeken om daar iets uit te hakken. Er was een beekje dat een yoghurt-achtige structuur had gekregen van alle marmerpoeder in het water. En aan het einde van de middag liepen we dan langs al die werkplaatsjes... Een fantastische ervaring.”
Recent wapenfeit: [2007, MC] de opdracht voor een groot beeld in de Keukenhof te Lisse. Het ontwerp kwam voort uit een simpele gevormde stoel, maar dan in viervoud op z’n kop gezet en in aflopende tinten rood gespoten. Het proefmodel in triplex boog namelijk meteen sierlijk naar buiten, als reusachtige bladeren. Zo ontstond spontaan de geabstraheerde groeivorm. Hetzelfde verschijnsel doet zich voor bij de definitieve uitvoering in plaatijzer.
Het 1, 80 meter hoge beeld staat sinds enkele weken in het oude gedeelte van de Keukenhof. Omgeven door hoge beukenbomen en bloembedden in overeenstemmende kleuren. “Prachtig organisch in de omgeving ingepast,” zegt Elt de Boer tevreden.
Elt de Boer exposeerde op de Zwaluwenburg tijdens 'Kunst Natuurlijk!', 2012.
© Margaretha Coornstra, i.o.v. Wegener Media, 2007
© Margaretha Coornstra, i.o.v. Wegener Media, 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten