Dit is een familieblog van drie generaties vrouwen wier levensgeschiedenis nauw verbonden is met het landgoed Zwaluwenburg.
Geertje S. Slump heeft er als kind tijdens de oorlogsjaren gewoond en groeide er op. Sinds 1976 is ze woonachtig in een zijvleugel van kasteel Zwaluwenburg en organiseert exposities in de zes kasteelvertrekken die als galerie dienen.
Margaretha Coornstra is freelance journaliste. Zij werd geboren op de Zwaluwenburg als dochter van Geertje, bracht er het leeuwendeel van haar jeugd door en komt er nog steeds dagelijks. Ook zij is actief betrokken bij het reilen en zeilen van de galerie.
Ludmilla Coornstra (1998) zit op het gymnasium, komt dagelijks haar huiswerk maken bij haar oma (Geertje dus) in het noordelijk bouwhuis van het kasteel en deed haar maatschappelijke stage in de botanische Alfred Vogel Tuinen op het landgoed Zwaluwenburg.
Dit blog is bedoeld om mensen te informeren over de schoonheid van het landgoed en de exposities in de galerie, maar ook om als familie herinneringen vast te leggen.

woensdag 31 oktober 2012

De organische vormen van Elt de Boer


Elt de Boer, Bolvorm (keramiek)

door Margaretha Coornstra 

’t HARDE - Het eerste wat opvalt zijn de vele crucifixen en heiligenbeelden die huize De Boer bevolken. Maria, Antonius van Padua, Teresa van Avila... Nostalgische gipsgietsels, indertijd zorgzaam gepolychromeerd, nu extra aandoenlijk door afbladderende verf en ontbrekende scherfjes.

Nee, Elt de Boer is niet katholiek. “Die heiligenbeeldjes zijn een soort vervanging van de houten beelden uit de Middeleeuwen, waarvan ik helemaal wég ben. Maar die zijn niet te betalen. Dus begonnen we tijdens valanties gipsen kopieën te verzamelen.”

Ook zijn eigen werk verraadt een spirituele inslag, al wijdt hij daar weinig woorden aan. Verschillende groeivormen, zoals cactussen en varianten op de obligate graanaatappel, lijken ontleend aan de antroposofische visie. Een serie gestileerde bootjes herinnert aan liturgische kunst uit de IKOR-sfeer in de jaren ‘60  en ’70. En de talloze vierkante ‘huisjes’ en pyramides, die onder zijn handen zelfs geleidelijk naar engelen evolueerden, belijden woordenloos zijn fascinatie voor de oudheid en vroege middeleeuwen.

Huisjes
De gestileerde huisjes vormen een ‘levensloopserie’, licht De Boer toe: “Ik heb daarin alle materialen verzameld waarmee ik gewerkt heb: hout, lood, natuursteen...”
Opvallend zijn de simpele vormen in gedekte tinten blauw, mauve en oker. Wat aanvankelijk mat glazuur lijkt, blijkt eveneens klei met pigment te zijn. Ook de huisjes zelf zijn grotendeels opgetrokken uit klei, al jaren zijn favoriete materiaal. “De kneedbaarheid spreekt me aan. Er is geen weerstand in klei. Al heeft ze wel eigen wetten, je kunt niet alles.”

Het modelleren met klei staat lijnrecht tegenover het steenhouwen met hamer en beitel. “Al heeft dat óók wel  iets, hoor,” vindt Elt de Boer. Tijdens zijn opleiding bivakkeerde hij met medestudenten ooit een week in Carrara, vlakbij de beroemde marmergroeve. “We hebben daar onze tenten opgezet, een wc gegraven en zijn stukken marmer gaan zoeken om daar iets uit te hakken. Er was een beekje dat een yoghurt-achtige structuur had gekregen van alle marmerpoeder in het water. En aan het einde van de middag liepen we dan langs al die werkplaatsjes... Een fantastische ervaring.”


Elt de Boer: Groeivorm in plaatijzer, Keukenhof Lisse
Keukenhof
Recent wapenfeit: [2007, MC] de opdracht voor een groot beeld in de Keukenhof te Lisse. Het ontwerp kwam voort uit een simpele gevormde stoel, maar dan in viervoud op z’n kop gezet en in aflopende tinten rood gespoten. Het proefmodel in triplex boog namelijk meteen sierlijk naar buiten, als reusachtige bladeren. Zo ontstond spontaan de geabstraheerde groeivorm. Hetzelfde verschijnsel doet zich voor bij de definitieve uitvoering in plaatijzer.
Het 1, 80 meter hoge beeld staat sinds enkele weken in het oude gedeelte van de Keukenhof. Omgeven door hoge beukenbomen en bloembedden in overeenstemmende kleuren. “Prachtig organisch in de omgeving ingepast,” zegt Elt de Boer tevreden.

Toch werkt hij voornamelijk als keramist. “Tja, op een zeker moment moet je keuzes maken. Ik ken collega’s die alle materialen uitproberen, duur gereedschap aanschaffen en er vervolgens nooit meer aan toe komen om zich ergens echt in te specialiseren. Zelf denk ik ook heel vaak: ‘Oh dít is leuk, en dát wil ik ook leren..!’ Maar je kunt nu eenmaal niet alles doen, want dan verzuip je.”


Elt de Boer exposeerde op de Zwaluwenburg tijdens 'Kunst Natuurlijk!', 2012.


© Margaretha Coornstra, i.o.v. Wegener Media, 2007

Geen opmerkingen:

Een reactie posten