Het buitenhuis Zwaluwenburg stamt uit 1728 en is gebouwd in opdracht van de familie Van Haersolte. Na een halve eeuw komt er een nieuwe bewoner: Jan van de Polder, die in de Oost zijn 'VOC-gevoel' heeft verzilverd. Bijna twee eeuwen later zullen zich negen Molukse gezinnen in 's mans barokke residentie vestigen...
Sinds 1960 is de Zwaluwenburg eigendom van de familie Heusdens uit Steenwijk.
Sinds 1960 is de Zwaluwenburg eigendom van de familie Heusdens uit Steenwijk.
't HARDE - In 1941 kwam ze op de Zwaluwenburg. Geertje Slump heeft het grootste deel van haar leven binnen de slotgracht gewoond. Sinds 1976 regelt zij de exposities in het galerie-gedeelte.
Maar ze is nog maar zes als haar vader wordt aangesteld als beheerder/hovenier, met het noordelijk bouwhuis als dienstwoning. In het hoofdgebouw zetelt dan een onderdeel van de Rekkensche Inrichtingen, ten behoeve van meisjes en vrouwen uit sociaal zwakkere milieus.
"De sfeer daar was huiselijk, warm," vindt Geertje achteraf. "In het dorp liet men zich nogal eens laatdunkend over de meisjes uit, zo van: 'O, da's er zo eentje van de Zwaluwenburg'. Oké, het waren probleemjongeren. Maar voor mij als kind waren ze werkelijk allerlíefst."
Isoleer
Toch staat één betegeld kamertje - dat nu onder de knusse naam "Prentenkabinet" een galeriefunctie heeft - in die tijd bekend als 'de isoleer'. Niet altijd gaat alles van een leien dakje. En zoals bij veel tehuizen heeft ook hier de vrouw van de tuiman minstens zo’n intensief contact met de "pupillen" als de groepsleiding.
"In buien van opstandigheid of heimwee klopten die meisjes vaak bij ons aan," herinnert Geertje zich. "Dan konden zij aan mijn moeder hun verhaal kwijt. En die gaf hen steevast een kopje chocolademelk en een beetje troost."
Exotisch
Als de regering in de jaren '50 Molukse KNIL-miltairen naar Nederland laat komen, wordt de Zwaluwenburg opvangcentrum voor negen gezinnen:,per kamer een hele familie. "Later vroegen mensen ons wel eens: 'Oooh, toen is het huis vast vréselijk uitgewoond...?' Nee hoor, integendeel! Ze gingen er onberispelijk mee om."
 |
| Geertje (3e van rechts, staand), spelend met Molukse kinderen in de kasteeltuin |
Geertje Slump leert Maleis en zingt zondags in het kerkkoor tijdens de huisdiensten. De exotische invloed zet haar pubertijd extra luister bij. Temeer daar er de van oorsprong Friese familie Slump uitstekend met de Ambonese buren overweg kan: "We hoorden helemaal bij de gemeenschap. Ze waren enorm gastvrij, en dat van het karige zakcentje dat ze kregen..!" Er ontstaan zelfs blijvende vriendschappen die tot op de dag van vandaag voortduren.
Reünie
Laatst kreeg Geertje Slump ene Johannis aan de telefoon: "In mijn herinnering een klein jochie, maar inmiddels gepensioneerd microbioloog."
Johannis Samallo en zijn familie wilden hier een gezellig samenzijn organiseren, met als aanleiding de 50ste verjaardag van zijn zusje Zwaluw -inderdaad, geboren op de Zwaluwenburg...
"En Geertje', zei Johannis, 'maak je niet druk: wij koken zelf een maaltijd, we nemen ook onze gitaren mee en dan gaan we voor jou zingen!"
Dat werd een fantastische reünie, zegt Geertje. "Heerlijk Ambonees eten en daarna urenlang zingen met z'n allen. Van krontjong via Elvis tot Welk een vriend is onze Jezus. In het Maleis, natuurlijk."
Uit de serie: 'Landhuizen en hun bewoners', i.o.v. Dé Weekkrant (Wegener), 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten